Her gün yürüyüşe çıkmayı seviyorum. ancak bu yürüyüşlerde eskisi kadar özgür hissetmiyorum kendimi. Sürekli bir endişe ve tedirginlik içindeyim eğer yalnız yürüyorsam, nedenini hepimiz biliyoruz sanırım. KORKU!
Nasıl korkmayalım ki; her an bir ehliyetsiz serserinin bir serseri kurşunuyla vurulup cezası olmayan suça uğrayıp pisi pisine ölmekten korkuyoruz. Çocuklarımızı sokağa salmaktan onların da artık güven bile vermeyen bir takım insanlar tarafından öldürülmesinden korkuyoruz. Sokaklarda bile aleni, tecavüzden çekinmeyen, utanmayan, yüzü kızarmayan hapishane kaçkınları tarafından kendimize bir şey olursa kendimizi ifade edememekten, haklıyken haksız çıkarılmaktan korkuyoruz çünkü suçun karşılığı yok, suça ceza yok! Defalarca söylediğim gibi ülkedeki bozduğunuz insan dokusu yüzünden ülkemizin işgal edilip bize yer kalmayacağından korkuyoruz. Marketlere gittiğimizde bir gün önceki fiyatların bir gün sonra tutmadığı ve her şeye zam geldiği için bir gün paramızın yetmeyeceğinden korkuyoruz. Hatta bir sabah kalktığımızda bulamayacağımız ürünler yüzünden yaptığımız stokların nereye kadar süreceğini bilmediğimiz için korkuyoruz. Bitirdiğiniz tarım ve hayvancılıkla günün birinde paramız olsa da satın alacak bir şey bulamamaktan korkuyoruz. Bodurlaşan ve çoğunun aç olmasından hiç rahatsızlık duymadığınız bu çocukların vatana millete hayırlı birey olarak hayatlarına devam edememesinden korkuyoruz. Artık birçok yeri tahrip edilen ki (atom bombası atılsaydı bu kadar tahrip edemezdi) ülkemin siz gittikten sonra nasıl onarılacağı konusunda korkuyoruz? bitirdiğiniz eğitim sisteminden çocuklarımızın yüzünün akıyla nasıl çıkacağından, başarılı olamayacağından korkuyoruz. Yazık olan gençlerimizin ve ülkemizin geleceğinden korkuyoruz. ''Giderlerse gitsinler'' dediğiniz değerli beyinlerin yerine, sınavlarda geçer not bile alamayacak insanların sahte diplomalarla liyakatsiz görevlerde oturarak sistemleri çökertmesinden korkuyoruz. Türklerin dışında hayranlık duyduğunuz herkesi memleketimize yığıp, bizi değerli ülkemizden kaçırmanızdan korkuyoruz. Aklınıza eseni yaparak zavallı günahsız masum hayvanları öldürme projenizden korkuyoruz. Bütün doğal varlıklarımızı, tarihi değerlerimizi yakıp yıktınız hala devam ediyorsunuz. Bunların yerine koyduğunuz, gezilecek görülecek yer bırakmadığınız, yok ettiğiniz yerlerde yaptığınız devasa oteller yüzünden turizmi bitirmenizden korkuyoruz. Karadeniz kalmadı, Ege zaten elinizde oyuncak( açtığınız jeotermaller, altın madenleri yüzünden) 
Velhasıl yok ettiniz dilberim memleketi!
Parayı pul insanları kul ettiniz. Ekonomiyi konuşmuyoruz bile o kadar umutsuzuz! Yine, oylarımızın özgür irademizi yansıtmamasından korkuyoruz. En önemlisi kaybettiğimiz ADALETİ yeniden kazanamayacağımızdan korkuyoruz. 
Biz, nasıl bir şanssızlıktır ki sizinle aynı dünyayı paylaşıyoruz? Zannımca siz bu dünyadan değilsiniz, çünkü bu dünya insanlara ait! 
Olsun mühim değil, siz hiç rahatınızı bozmayın!
ÖNEMLİ OLAN KOLTUK, GERİSİ TEFERRUAT
Bu ülkede yaşayan akıllı çoğunluğa soruyorum;
YOKSA SİZ HALA AYNI AKILDA MISINIZ?