Ne güzel oldu ya, eskiden zenginlere imrenerek bakan insanlar çok şükür ki bunlar sayesinde o duygularından kurtuldular. Çünkü artık ülkenin fakiri de fakir, zengini de fakir, kimsenin kimseden imrenecek hali kalmadı. Vatandaşı ayni seviyelere çektiler. Bu ekonomik işkenceden nasibini almayan yok! Sıkıntı çekmeyen ve bu durumdan etkilenmeyecek olanları sorarsanız, onlar yandaşlar, her sayfada ortaya çıkan arsız aktroller ve muhteremler. Bunların dışında bütün vatandaslar kendi çapında sıkıntıda, kimsenin eski harcamaları yok, ve herkes kendi çapında tasarruf yapıyor, ayrıca fiyatlarda istikrar olmadığı için ki, bu asla satıcının suçu değil insanları stokçu yaptılar. Bir hafta önceki fiyat bir sonraki hafta asla sabit durmuyor. Bir şeyi aldın aldın almadıysan mutlaka o kazıktan nasibini aliyorsun. Bazıları kredi kartıyla durumu idare etmeye çalışıyorlar, bir karttan öbürüne atlayarak yaşamaya hayata tutunmaya çalışıyorlar. 
  Kredi kartları da ayrıca başımızın derdi. Hepimiz fazla alıştık bu şekilde alışverişlere aslında burada da kazanan bankalar. Özetle bu ülkede vatandaşın yararına hiçbir şey yok! 
  Eskiden biz çarşıya alışverişe çıktığımızda babam; siz gidin almak istediğiniz her şeyi alın ben hallederim sonra, derdi. Biz de gider alışverişinizi yapar(öyle ufak tefek şeyler değil, mesela sarrafa, mesela düğün alışverişine) sonra eve dönerdik. Bir gün buna şahit olan bir akrabamız "bu ne güzel şey böyle hiç para vermeden her işinizi hallediyorsunuz demişti" bizde böyle oluyor bu işler, demiştik. Bizim o zaman kredi kartımız yoktu daha kredi kartı modası çıkmamıştı. Bankalar bile dürüsttü o zaman, ama itibar kartımız vardı onu kullanıyorduk ve mutluyduk. İnsanlarda güven duygusu vardı, saygı vardı, samimiyet, hatır gönül vardı. Şimdi ne saygı, ne sevgi hiç bir şey kalmadı sayelerinde. Eski günlerimizi çok özlüyorum kredi kartimiz yokken kullandığımız itibar kartımızı özlüyorum.