Bayramlarımız vardı bizim eskiden, çok eskiden. Hatıralarımızda kaldı şimdi, hala o bayramları anılarımda yaşatıyor unutamıyorum. 
   Çocuktuk biz o zamanlar, içimizde bir sevinç; uykusuz gecenin sabahında uyandığımızda başucumuzda bir çift ayakkabımız, dolabın kapısında askıya asılı bayramlık elbiselerimiz, gözümüze uyku girmeden biraz dalıp,  biraz uyanık geçirdiğimiz arife geceleri. Sabahları çok erken kaldırırlardı babam, dedem bayram namazından dönünce evde herkes uyanık ayakta olmalıydı. Hiç öğleye kadar yatılmazdı bizim evde, zaten bizim öğleye kadar yatmamız mümkün değildi sabahleyin hep birlikte kahvaltı etmek zorundaydık öyle kafana göre uyanıp canın istedigi zaman kahvaltı edemezdin. Bütün sofralarda hep birlikte yemek adeti vardı, sabah öğle ve akşam daima disiplin ve programlı. Bayram sabahları da aynen öyle olurdu. Ramazan bayramında erkekler namazdan döndüğünde hepimiz bayramlaşır büyüklerin ellerinden öperdik, daha bayram paralarımızı almadan önce kahvaltımızı yapar bir aydır büyüklerle birlikte yapmayı özlediğimiz kahvaltıyı bitirdikten ve bayramlıklarımızı giyindikten sonra tekrar el öperdik bu defa bayram harçlıklarımızı alırdık. Bu arada mahallenin ve belki baska mahallelerin cocukları bayramlaşmaya gelirler, o zaman şimdiki gibi değersiz olmayan çok degerli bozuk paralardan bayram harçlığı verilirdi. Babaannem dedemin, annem de babamın elini öperdi.
   Kurban bayramında el öpme seramonisi bittiği zaman hemen kurbanlar kesilmeye başlanırdı, kurban sabahı ilk kesilen koyundan yapılan kavurma öncesi kurbanın böbreğiyle kurban orucu tutmuş olan, kahvaltı etmeyen büyükler orucunu bozar sonra hep birlikte kurban kavurması yenirdi. Daha sonra dağıtılmak üzere  hazırlanan etler hazırlanırdı. Kurbanın üçte biri dağıtılır, üçte biri gelen misafirlere yedirilir, kalan üçte biri de evde kalırdı. Annem, babaannem ve halam akşamlara kadar bahçeden yukarıya eve çıkamazlardı. Aşağıda bir depo mutfağımız vardı orada kavrulmuş etler küplerde saklanırdı, kıymadan tekerlek yaparak tavana asılırdı  çok fazla kurban kesildigi için çok fazla da dağıtılırdı, şimdiki gibi tamamı kesilerek derin dondurucuya atılmazdı. En önemlisi bizim zamanımızda kurbanda et yemeyen kimse kalmazdı. Herkesin bahçesinden mangal kokuları gelirdi. Şimdi yurdum insanı kurbanda bile et yiyemiyor. Çocuklarımız arife geceleri bayramlik ayakkabı, bayramlık elbise sevinciyle değil açlıktan uyuyamıyor, siz saltanat sürerken. Siz emekliye bayram hediyesi verecekken EMEKLİYİ KURBAN ETTİNİZ MÜBAREK BAYRAMDA...Neredeeen nereye? 
    İşte böyle olurdu bizim evde bayramlar. Bu benim hatıralarımdaki iz bırakan bayramlarım, sizin bayramınız nasıldı?
   HERKESİN BAYRAMINI KUTLUYORUM DAHA ÖZGÜR DAHA MUTLU, DAHA ZENGİN  HERKESİN ET YEMEYE DOYDUĞU BAYRAMLARA...